کاش وقتی زندگی فرصت دهد گاهی از پروانه ها یادی کنیم
کاش بخشی از زمان خویش را وقف قسمت کردن شادی کنیم
کاش وقتی آسمان آبی است از زلال اشک هایش تر شویم
کاش با هجوم دست باد مثل پونه ها پرپر شویم
ما همه روزی از اینجا می رویم کاش اینجا پرواز را یاد کنیم
کاش در میان ساکنان شهر عشق رد پای خویش را پیدا کنیم
کاش رسم دوستی را ساده تر
مهربان تر، آسمانی تر کنیم...
